De Romeinse haven van Pagliano

In de omgeving zijn er verschillende archeologische resten te zien uit de Etruskische en Romeinse tijd. Dat is ook niet verwonderlijk aangezien we hier maar zo'n 100 km van Rome verwijderd zijn. Maar onlangs kwam ik tegen dat er in de buurt ook restanten van een Romeinse haven liggen, en wel vlakbij Orvieto, op de plaats waar twee rivieren samenkomen: de Tiber en de Paglia. De laatste vormde een verbinding over het water van Chiusi naar Orvieto en verder over de Tiber naar Rome.
Na het doen van boodschappen in Orvieto besloten we op zoek te gaan en nemen de weg onder langs de Paglia richting Corbara. Vlak voor Corbara staat er zowaar een bordje langs de weg dat ons een onverharde weg opstuurt, natuurlijk met de gebruikelijke hobbels en kuilen. En zoals ook gebruikelijk: er staat maar één bordje, zoek het verder zelf maar uit als de weg zich verderop blijkt te splitsen. Natuurlijk nemen we eerst de verkeerde afslag, maar uiteindelijk wijzen een paar vissers ons de weg en komen we uit bij de haven. Er staat zowaar een informatiebord, maar verder is de site verlaten en overwoekerd met gras en onkruid. Op het bord staat te lezen dat de commerciële gebouwen hier opgegraven zijn in 1889-1890, maar sindsdien in de vergetelheid zijn geraakt (behalve bij schatgravers) en overwoekerd. Maar, vermeldt het bordje trots, in 2000 heeft er een heropgraving plaatsgevonden waarbij de restanten opnieuw bestudeerd zijn, van alle begroeiing ontdaan en weer toonbaar gemaakt zijn. Op dit moment zijn er alleen nog enkele muren van overigens prachtig 'opus reticulatum' metselwerk nog te zien. Het wachten is nu dus weer op de volgende heropgraving. En nieuwe bordjes.

Prutswerk

Na een regendag eerder deze week en het zonnetje van vandaag zie je weer een keur van nieuwe (veld)bloemen bloeien. Vooral de papavers vallen extra op. Eerst zagen we er maar een paar, maar nu kleuren ze de kanten van de weg prachtig rood. Maar ook op ons terras gaat het snel. Vanmorgen heb ik deze foto gemaakt van de rozen. Volgens mij zijn ze me dankbaar voor de snoeibeurt van vorig jaar. Helaas geldt dat niet voor de oude druivenranken die het terras in de zomer van de broodnodige schaduw moeten voorzien. Omdat ze vorig jaar zo'n wildernis waren heb ik ze in november flink teruggesnoeid. Maar nu lopen ze maar mondjesmaat uit. Verschillende locale kenners hebben zich er deze week al over gebogen. Eerst Pinuccio, de achterbuurman, die riep meteen: "ze zijn dood, veel te oud, plant maar nieuwe". Omdat ik dat wel al te rigoreus vond (het is immers pas april) de dag erna Vladimiro gevraagd wat hij ervan vond. Hij is tuinman van beroep, dus zou het moeten weten. Hij zegt dat ik te vroeg gesnoeid heb en veel te ver. Maar: misschien lopen ze op het oude hout nog wel uit, dus nog maar even aanzien. En vanmorgen kwam Enrico kijken. "Wie heeft deze gesnoeid?" vroeg hij meteen op een toon die niet veel goeds voorspelde. Het was prutswerk, daarover was hij het meteen eens met Vladimiro. Maar verder wist Vladimiro niets van druiven, vond hij. Met een kennersblik wees hij aan waar ik uitlopers kon verwachten en waar het hout volgens hem dood (secco: droog) was en moest worden afgezaagd. "Heb je een zaag?" vroeg hij om de daad bij het woord te voegen. Gelukkig had ik die niet voorhanden anders waren de oude ranken - met voor mij al een hoge decoratieve waarde - geen lang leven beschoren geweest. Gelukkig gaat hij er dan mee akkoord om het nog even aan te zien wat er de komende weken gaat uitlopen. Maar eind mei, als we terugkomen, komt hij zagen. Slik.
Maar verder vindt hij dat alles er mooi bij staat, vooral de rozen. Gelukkig toch nog wat goed gedaan....

De loterijwinnaar

Onze dorpsvereniging, de circolo, grijpt iedere feestdag aan om een loterij te organiseren. Zo ook met Pasen. Het spekt de kas van de vereniging en of het nu om die reden is of een andere, de dorpelingen krijgen er nooit genoeg van want iedere keer zijn alle loten weer uitverkocht.

Deze Pasen is het niet anders, er worden drie enorme chocolade paaseieren verloot. De ene eihelft bestaat uit pure en de andere uit melkchocolade en het geheel is prachtig versierd met suikerwerk.

Vol trots vertelt de barman dat de grootste wel drie kilo weegt. Ik begrijp nu waarom de meeste dames hier niet al te slank zijn en moet er niet aan denken om zo’n ei weg te moeten werken.

Na de kerkdienst komt het hele dorp een ‘aperitivo’ drinken in de bar en wordt iedereen een ‘buona Pasqua’ gewenst met veel gezoen (ook de mannen)  en schouderkloppen. Het is gezellig druk want veel familie komt bij elkaar op bezoek dit weekend. Het hoogtepunt is de trekking van de loterij. De barman komt naar buiten met een met zilverfolie omwikkelde pot met daarin alle balletjes van een lottomachine die kennelijk ergens vandaan is getrokken. Om de beurt wijst hij een kind aan die een balletje uit de pot mag halen en ouders schuiven hun kinderen om het hardst naar voren om die eer in de familie te houden. De winnaars van de derde en tweede prijzen blijken niet aanwezig, maar de eerste prijs wordt onder luid applaus aan de winnaar overhandigd en vol trots wil hij wel even poseren voor onze fotocamera. Zijn Pasen kan niet meer stuk.

Colomba di Pasqua: paasduif

Na de wintermaanden is het weer heerlijk om hier terug te komen in de lente. Het landschap is inmiddels fris groen en er verschijnt weer een keur aan wilde bloemen in de akkers en bermen.

En vandaag is het nog Pasen ook. Voor veel Italianen is vandaag het hoogtepunt van een week vol vieringen volgens goed katholiek gebruik. Toen wij de avond van Goede Vrijdag in het dorp arriveerden waren we net op tijd om de processie gade te slaan waarbij de dorpelingen Christus - dat wil zeggen het Christusbeeld uit de kerk dat voor deze gelegenheid van het kruis is afgehaald -  symbolisch ten grave dragen door de met kaarsen verlichte straat.

Vanmorgen om 7 uur werd de wederopstanding – in letterlijke zin - al luidruchtig uitgedragen vanaf de klokkentoren. Na deze aubade hebben we een echt vakantie-Paasontbijt klaargemaakt. Gedeeltelijk zoals thuis, met een meegebracht tafelkleed en versierde eieren. Maar ook met Italiaans paasbrood, waarmee de winkels hier volstaan de weken voor Pasen. Grote dozen met broden in vele vormen en met verschillende vullingen. Italiaanse vrienden kwamen ons een Colomba (duif) brengen: een paasbrood in de vorm van een duif. Het lijkt een beetje op ons krentenbrood, alleen is deze gevuld met stukjes sinaasappelschil en bestrooid met suiker en amandelen. Heerlijk!