Prutswerk

Na een regendag eerder deze week en het zonnetje van vandaag zie je weer een keur van nieuwe (veld)bloemen bloeien. Vooral de papavers vallen extra op. Eerst zagen we er maar een paar, maar nu kleuren ze de kanten van de weg prachtig rood. Maar ook op ons terras gaat het snel. Vanmorgen heb ik deze foto gemaakt van de rozen. Volgens mij zijn ze me dankbaar voor de snoeibeurt van vorig jaar. Helaas geldt dat niet voor de oude druivenranken die het terras in de zomer van de broodnodige schaduw moeten voorzien. Omdat ze vorig jaar zo'n wildernis waren heb ik ze in november flink teruggesnoeid. Maar nu lopen ze maar mondjesmaat uit. Verschillende locale kenners hebben zich er deze week al over gebogen. Eerst Pinuccio, de achterbuurman, die riep meteen: "ze zijn dood, veel te oud, plant maar nieuwe". Omdat ik dat wel al te rigoreus vond (het is immers pas april) de dag erna Vladimiro gevraagd wat hij ervan vond. Hij is tuinman van beroep, dus zou het moeten weten. Hij zegt dat ik te vroeg gesnoeid heb en veel te ver. Maar: misschien lopen ze op het oude hout nog wel uit, dus nog maar even aanzien. En vanmorgen kwam Enrico kijken. "Wie heeft deze gesnoeid?" vroeg hij meteen op een toon die niet veel goeds voorspelde. Het was prutswerk, daarover was hij het meteen eens met Vladimiro. Maar verder wist Vladimiro niets van druiven, vond hij. Met een kennersblik wees hij aan waar ik uitlopers kon verwachten en waar het hout volgens hem dood (secco: droog) was en moest worden afgezaagd. "Heb je een zaag?" vroeg hij om de daad bij het woord te voegen. Gelukkig had ik die niet voorhanden anders waren de oude ranken - met voor mij al een hoge decoratieve waarde - geen lang leven beschoren geweest. Gelukkig gaat hij er dan mee akkoord om het nog even aan te zien wat er de komende weken gaat uitlopen. Maar eind mei, als we terugkomen, komt hij zagen. Slik.
Maar verder vindt hij dat alles er mooi bij staat, vooral de rozen. Gelukkig toch nog wat goed gedaan....