Klokkenritme

Bijna iedere morgen worden we gewekt door het luiden van de klokken. Ik zeg met nadruk bijna omdat we er na verloop van een paar dagen zo aan gewend zijn dat we er ook rustig doorheen kunnen slapen. Veel van onze gasten (maar wij ook de eerste keer dat we hier sliepen) denken dat het de klokken van de kerk zijn. Maar dat is niet het geval. Het zijn de klokken in de toren van de burcht, om precies te zijn in één van de drie torens die de burcht rijk is. Van één toren staat alleen het fundament nog, het is nu een uitkijkpunt. De tweede toren staat nog wel fier overeind, maar is al jaren leeg en verlaten. De derde poort is de poort die de hoofdingang vormt tot de burcht en daarom is voorzien van een klokkentoren. De traditie van het luiden gaat terug tot de tijd dat nagenoeg alle inwoners van het dorp op het land werkten en er nog geen zakhorloges bestonden. Daarom roepen de klokken om 7 uur alle landarbeiders op om aan het werk te gaan. Om precies 12 uur wordt er geluid omdat het tijd is voor de middagrust. Na de middagrust hervat iedereen het werk tot de klokken iedereen naar huis roepen vanwege het invallen van de avond. Dat is de enige tijd die wordt aangepast aan het seizoen. In de winter is dat al om 17.00 uur, maar op dit moment mag iedereen doorwerken tot 20.30 uur.
Het luiden gebeurt niet meer met de hand, de klokken zijn inmiddels aangesloten op een tijdschakelaar. Heel modern hoor ik iedereen al denken, maar gelukkig zit er toch nog een traditioneel kantje aan. Net zoals ongetwijfeld in de Middeleeuwen al het geval was, is er slechts één persoon in het dorp nobel genoeg om de sleutel van de toren in zijn bezit te mogen hebben. Dat is in dit geval Gabriele, die in het dorp een soort burgemeestersrol vervult. Als er dus een speciale gelegenheid is waarvoor iemand de klokken willen laten luiden, zoals een begrafenis of huwelijk, dan moet diegene Gabriele aanspreken want alleen hij heeft toegang tot de toren en de tijdschakelaar. Al zou het hele dorp de klokken willen stilzetten, als Gabriele dat niet wil gebeurt het niet. Het is hier tenminste één van de weinige procedures die - hoewel niet democratisch - in ieder geval wel simpel is.