Pasquino

Gisteren zijn we met de trein een dag naar Rome gegaan. De dag begon niet echt lekker, want we hadden de verkeerde trein van half tien gekozen, één die alleen op zon- en feestdagen gaat, dus daar hadden we niets aan op vrijdag. En omdat het treinverkeer hier niet zo frequent is, moesten we tot kwart voor elf wachten op de volgende. Gelukkig is de reis naar Rome maar 45 minuten, dus waren we er alles bij elkaar toch nog voor de middag. En wat is anderhalf uur in de eeuwige stad?
We hebben gewoon wat rondgelopen en geprobeerd wat oude adressen terug te vinden uit de tijd dat we het geluk hadden 3 maanden in Rome te wonen en te werken in het archeologische museum. Het was heerlijk om oude plekken te herkennen en nieuwe te ontdekken. Zoals het beeld van 'Pasquino' op  de hoek van het gelijknamige plein achter het Piazza Navona. Dit beschadigde beeld stamt uit de 3e eeuw voor Christus en is een Romeinse kopie van een Grieks beeld. Het stelt een scène voor uit de Trojaanse oorlog; Menelaos die het lichaam van de gesneuvelde Patroclos wegdraagt. In de 16e eeuw begonnen de Romeinen anonieme, satirische gedichten aan het beeld te hangen om hun ongenoegen te uiten over politieke gebeurtenissen, onrecht, of misstanden in de kerk. Zo werd Pasquino bekend als een "sprekend beeld". De gedichten werden zelfs in boekvorm gepubliceerd en waren in heel Europa bekend. Ook in een boek dat we recent gelezen hebben over Olimpia Maidalchini (1591 - 1657), de schoonzus en adviseur van paus Innocentius X, speelt het beeld een rol omdat het vlak achter haar palazzo aan het Piazza Navona staat (Eleanor Herman, Mistress of the Vatican). Regelmatig kon zij het boze volk van Rome bij het beeld horen protesteren tegen haarzelf en haar pauselijke zwager. En zoals op de foto te zien is, worden er nog steeds politieke gedichten bij Pasquino achtergelaten.