Zomerse geluiden

Het blijft onovertroffen warm en zomers in Umbrië. Dat alles dankzij een nieuwe golf warme lucht die vanuit de Sahara hierheen wordt geblazen, de Tramontana. Dankzij de hogere ligging van Acqualoreto (430 m) koelt het 's nachts gelukkig lekker af tot 17 graden, maar 's morgens schiet de temperatuur al snel weer omhoog. Na de lunch is het dan ook niet zo moeilijk om lekker lui in de stoel of de hangmat wat te lezen of even weg te dutten. Dolce far niente, nietwaar?
De enigen die geen siësta houden zijn de cicades (geen familie van de krekel trouwens), die lijken steeds harder hun best te doen elkaar in volume te overtreffen. Het is een geluid dat onlosmakelijk met de zomer is verbonden. Als er één vlakbij je zit, doet het schelle geluid haast pijn aan je oren. Om het beestje te vinden moet je op het geluid afgaan want op de stam van de druif is de camouflage haast perfect. Ongelofelijk dat zo'n beestje zo'n herrie kan produceren. In tegenstelling tot krekels doen ze dat niet door hun poten tegen elkaar te wrijven, maar hebben ze een eigen 'geluidssysteem'in hun onderbuik. Alleen de mannetjes 'tsjilpen' om brouwtjes te lokken, de vrouwtjes kunnen alleen met hun vleugels een klikgeluid maken. Dit was voor de Griekse dichter Xenarchos (5e eeuw v.Chr.) aanleiding om deze uitspraak te doen: “De cicaden leven gelukkig, want ze hebben vrouwen die niet kunnen spreken”.