Deze foto geeft een idee waar ik uithang als ik hier aan het ‘werken’ ben. In de bibliotheek van Todi heb ik dit hoekje gevonden tussen de kasten met literatuur over Umbrië. Overigens moet je je bij de bibliotheek niet meer voorstellen dan een gemiddelde, spaarzaam bezochte Nederlandse dorpsbibliotheek. Wat de rust ten goede komt, ware het niet dat er altijd minimaal vier bibliothecaresses aanwezig zijn die qua stemvolume de ruimte aardig kunnen vullen. Het eerste uur heb ik naast hun balie en achter één van de twee computers doorgebracht om mijn mailboxen te checken. Naast de computer staat een groot bord met daarop aangegeven dat je de computer maximaal 1 uur bezet mag houden en met het verzoek om bij voorkeur een afspraak te maken voor het gebruik ervan. Beide regels zijn compleet overbodig aangezien ik hier zelden een andere computergebruiker tegen het lijf loop. Na de mailboxen kon ik het nog net opbrengen om op internet de weerberichten te raadplegen (vanaf morgenmiddag wordt het droger) en een recensie van de film die ik vanavond in het (eens per week tot bioscoop omgetoverde) theater van Marsciano ga zien: La sera dorata (The city of your last destination). Daarna is het genoeg geweest en trek ik mij zo ver mogelijk terug van de balie. Gelukkig staan daar ook de boeken over Umbrië die ik nodig heb om een aantal artikelen te schrijven. Vol overgave heb ik mij de rest van de morgen gestort op het bijeen rapen van literatuur voor een artikel over de ondergrondse bezienswaardigheden in deze provincie. Het archeologische bloed kruipt nu eenmaal waar het gaan kan. Ik vermaak me hier prima tot de bibliotheek om 14.00 sluit. Ik vraag me af wat de bibliotheekdames de rest van de dag doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten